ODI bestaat 35 jaar en speelde als jubileumstuk:

Daar waar het sprookje eindigt...

Waar de bekende sprookjes stoppen, gaat ODI fris en creatief door.

De wereld van de sprookjes is ons allemaal bekend. Wie is er niet groot geworden met Moeder de Gans en de gebroeders Grimm? Met typen als Sneeuwwitje, Roodkapje, Assepoes en vergelijkbare rolmodellen. Zij werden ons als kind ten voorbeeld gesteld. Dragers van karaktertrekken die wij ons beslist niet eigen mochten maken: wraakzucht, jaloezie, ijdeltuiterij, argeloosheid. Alle sprookjes hebben een voorspelbare afloop. Aan het eind vinden de hoofdrolspelers elkaar, de kikker wordt een prins, een gestorvene komt weer tot leven en zo wordt het kwade bestraft en het goede beloond. Iedereen schijnbaar tevreden. Maar is dat nu ook werkelijk zo? Wat gebeurde er met de sprookjesfiguren na afloop van het sprookje waarin zij figureren? Blijven zij echt gelukkig? Of komen ze weer in een ander sprookje terecht, of verdwalen ze zelfs in andermans sprookje? ODI heeft zich in dat soort vraagstukken vastgebeten en brengt een toneelstuk waarin oplossingen worden geboden. Steeds verrassend, sprankelend, verwarrend soms, precies zoals u dat van ODI gewend bent.

Regie: Evrim Akyigit

Script: Rutger Kroon

Choreografie: Terrence Sinclair